Stadyumun yanındaki küçük sahada küçük yaş grupları maç yapıyor. Büyük ihtimal aileleri olduğunu düşündüğüm, 10-15 kişilik grup sloganlar atarak onları havaya sokmaya çalışıyor:) Stadyumun girişinde müze, store ve Vip Lounge tabelalarını görüyorum. Vip Lounge bölümünde tek bir kişi var, viskisini yudumlayıp purosunu içen adam, büyük ihtimal kulüpteki taşşaklı adamlardan biri. Görevliye müzeyi soruyorum ve beni müzeye yönlendiriyor. Müzeyi ziyaret etmek için 200 dinar (yaklaşık 5 TL) veriyorsunuz ve oradaki görevli size kulübün tarihini anlatıyor.
Müzenin bir kapısı, stadyumun vip girişine açılabiliyor. Müzede tek görevli çalışıyor ve o sırada orada bulunan Sırplara, Sırpça bilgiler verdiğinden bana stadyumu gezmemi sonra da bana İngilizce bilgi vereceğini söylüyor. Müzeden, stadın vip girişine geçiyorum. Burada koltukların sağındaki ve solundaki kolonlarda tarihi resimler var. 91 yılındaki kulübün en büyük başarısının fotoğraflarını her yerde olduğu gibi burada da görüyorum. Red Star'ın taraftar kulübü, kale arkası tabir edileceğimiz yere konuşlandığından, o kısım duvar yazıları ve resimlerle dolu.
Sıra bana gelince, çantamdan not defteri ve kalemi çıkarıyorum. Bunu görünce adam şaşırıyor ve neden çıkardığımı soruyor. Ben de önemli bilgileri not almak istediğimi söyleyince, bir hayli ciddi bir biçimde bu bilgileri internette de bulabileceğimi, kendisine ihtiyacım olmadığını söylüyor. Beş saniye süren şaşkınlığımdan sonra, gülerek şaka yaptığını ve nereli olduğumu soruyor. Türkiye deyince, Galatasaray mı Fenerbahçe mi diye soruyor ve bana Galatasaray'ın flamasını gösteriyor. 1989 yılındaki maçtan kalan flamayı gösterdikten sonra da biriktirdiği bozuk para koleksiyonundan 50 kuruş gösteriyor. Gelen turistler kendilerine ait paralardan bırakıyorlarmış.
Kulübün kazandığı, -internette de gayet bulabileceğim :)- kulübün kaç adet domestic kupa kazandığı şeklinde bilgiler verdikten sonra, benim gözüm kenardaki Novak Djokovic fotoğrafına takılıyor. Serbia'da, halk kahramanı olarak görülüyor Djokovic. İnsanlar Djokovic'i çok seviyor, o da Red Star'ı. Sıkı bir Red Star taraftarıymış ve müzede de kendisinin kırmızı-beyaz formalı bir resmi duruyor.
Müzenin girişindeki sehpanın üstünde 2007 yılında kulübün double yaptığı sezona ait oyuncuların imzaladığı top ve 1991 yılında Manchester United'la oynanan ve 1-0 kaybedilen Avrupa Süper Kupa maçına ait top var.
Müzede genel olarak 1991 yılında Marsilya'yı penaltı atışları sonrası yendikleri bir numaralı kupaya ait görseller var. O maça ait fotoğraflar, oyuncuların imzaladıkları formalar, kupalar, posterler var. O sene dünya kulüpler kupasını da kazanmış Red Star. Bir diğer odaklanılan şey de Manchester United trajedisi. Yugoslavya'da Red Star'la oynanan maçtan sonra Münih'te düşen Manu uçağıyla ilgili görseller, gazete küpürleri, o maça ait dökümanlar... Kulübün tarihiyle ilgili de, en büyük oyuncularıyla ilgili de veriler, 04.03.1945'ten şu ana kadar yer alan oyuncular, antrenörlerle ilgili resimler, bilgiler var. Görevlinin sitem ettiği noktalardan biri, şu andaki Sırp ligi. Eski Yugoslav liginin daha zor ve çekişmeli olduğundan bahsediyor.
Nemanja, Sinisa ...
Müzenin ortasındaki özel bölüm. En özeli de en üstte.
1991 Avrupa Şampiyon Kulüpler Kupası
91'deki Golden Team'in imzalı forması
91 finalindeki Kızılyıldız adına gole çevrilen ilk penaltı
91 finalinde Manuel Amoros'un kaçırdığı ve kupanın geldiği son penaltı
Deportivo'yu yendikleri maç sonrası kazandıkları, belki de dünyanın en uzun kupalarından biri.
1958.
Yugoslavya'daki maçtan sonra, Münih'te çakılan Man Utd uçağına ithafen, friends forever.
59-63 arası inşası yapılan, 100.000 kişilik olması sebebiyle Maracana olarak da anılan, şimdilerde koltuk konulması sebebiyle 54.000'e düşürülen Red Star stadyumu
Dünyanın en ağır kupalarından biri. Kupa çok ağır olduğundan taşınmıyor, yeri sabit, kenarında da müzeyi ziyaret eden turistlerin koyduğu local paralar var.
Şili'nin Colo Colo takımını yendikten sonra kazandıkları 1991 Dünya Kulüpler Kupası
Müze ziyaretini bitirirken görevli gayet sıcak bir şekilde yolcu ediyor beni. Bu sene Euroleague'de maçımız olduğunu, belki 17 Ekim'de maça gelebileceğimi söylediğimde, kapılarının her zaman açık olduğunu, güzel bir sezon geçirmemizi diliyor. Yaz zamanı olmasa, stadyumu, soyunma odalarını da gösterebileceğini ancak şu anda elinden en fazla bu kadarının geldiğini söylüyor. Sağolsun, iki saat boyunca her soruma cevap verdi, Partizan rekabetinden bahsetti, çok ilgili ve sempatik davrandı. Müzeden sonra alt kata inip store'a doğru yol alıyorum. Partizan store'a göre daha büyük burası, tek sıkıntı yalnız basketbol takımının forması yok:) Şehir merkezindeki USCE alışveriş merkezinde bulabileceğimi söylüyor. Kulübün yeni sezon futbol formalarının dışında, geçmiş yıllardaki formalar da indirimli bir şekilde satışta. T-shirtleri de fena değil, çalışan insanlar gayet sıcakkanlı. Kulübün sattığı kupa bardaklarda bile 91 golden team'e rastlamak mümkün. Buradan hediyelik eşyalar aldıktan sonra, mutlu bir şekilde stadyum-store turumu noktalıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder